Я люблю сваю Радзіму

Апублікавана 14.10.2020 11:37

Я патрыёт сваёй краіны.

Гэты выраз стаў, бадай, маім дэвізам. Усё сваё жыццё я жыву ў Беларусі, у мірнай, спакойнай, роднай. Патрыятызм мне прышчапіла мама і першы класны кіраўнік ў сярэдняй школе. Памятаю наш клас: музей баявой славы, перапіскі з ветэранамі, лекцыі для дзяцей з іншых школ. Да гэтага часу памятаю на памяць сваю лекцыю «Яны паўтарылі подзвіг Гастэла». Вось тады любоў да гісторыі і сваёй краіны трывала ўвайшла ў маё сэрца.

Велізарнае пачуццё гонару за сваю краіну выклікаюць у мяне ўдзельнікі Вялікай Айчыннай вайны. Узначальваючы некалькі гадоў запар першасную арганізацыю ГА «БРСМ» БелДУТ, правапераемніка камсамолу, я галоўным кірункам дзейнасці бачу грамадзянска-патрыятычнае выхаванне моладзі. Мы пастаянна клапаціліся пра ветэранаў вайны, дзякуючы якім кожны з нас цяпер мае магчымасць жыць, атрымліваць асалоду ад маладосці, тварыць, кахаць і ствараць. Нашыя студэнты і выкладчыкі ўжо шмат гадоў шэфствуюць над дзевяццю воінскімі пахаваннямі па-за г. Гомелем, а таксама над двума брацкімі магіламі на грамадзянскім могілках па вуліцы Барыкіна, дзе пахаваныя больш за тысячу воінаў і мірных жыхароў, якія загінулі ў гады вайны.

З цяжкасцю веру ў тое, што многія маладыя, свабодныя людзі самі сваімі рукамі бураць нешта неверагоднае, што ў нас ёсць. А наша Беларусь бо і сапраўды дзіўная. Пабываўшы ў многіх замежных гарадах, убачыўшы прыгажосці свету, я ўсё адно з любоўю і трапятаннем вяртаюся ў маю Беларусь.

Я люблю сваю Радзіму. Люблю яе за тое, што тут жывуць мае родныя і блізкія, за тое, што тут я атрымала адукацыю, за тое, што тут ёсць мноства магчымасцяў для самаразвіцця. Бяры і рабі! Калі чагосьці ў цябе няма, то ты проста дрэнна імкнуўся гэта атрымаць.

У 2009 годзе я пераступіла парог любімай альма-матэр як студэнтка спецыяльнасці «Архітэктура». І не пашкадавала ні аб адным з дзён, праведзеных у сценах гэтага чароўнага, не пабаюся гэтага слова, месца. У БелДУТ дапамагаюць сцены, гэта я ведаю не па чутках. З гэтым універсітэтам звязаны не толькі мой лёс, але таксама лёсы маіх таты і дзядулі, таксама выпускнікоў БІІЧТ - БелДУТ, чым я неймаверна ганаруся. Лёс маіх бацькоў і май цесна пераплятаюцца з такімі важнымі словамі для мяне, як «БІІЧТ» і «камсамол». Мама мая займала высокія пасады ў камсамольскай арганізацыі, і, быўшы патрыётам да глыбіні душы, мяне выхавала як патрыятычнага, любячага сваю краіну грамадзяніна. Я ганаруся тым, што я беларуска. І ўсё тое, што ў нас ёсць – гэта заслуга не толькі лідэра нашай дзяржавы, не толькі нашых бабуляў і дзядуляў, не толькі бацькоў. Гэта заслуга кожнага з нас, у тым ліку і моладзі. Бо да гэтага часу мы будавалі будучыню разам. І насуперак усяму і будзем яго будаваць разам.

Будучыня ў кожнага беларуса будзе светлай, калі мы самі не будзем забываць звяртацца да святла і нават у самыя цяжкія дні памятаць пра тое, што варта абараняць: мір, спакой і незалежнасць нашай любімай Беларусі.

Спецыяліст па прафарыентацыйнай рабоце,
аспірант БелДУТ
Алена Шыдлоўская